برگ غازیاقی

برگ غازیاقی

غازیاغی در زبان ترکی به معنی پای غاز می باشد. به نام های غاز پا، پنجه غازی، پنجه کلاغی هم نام برده شده است. نوعی از آن در کوه های لرستان می روید و به آن پای غاز می گویند. این گیاه خودرو بوده و تاکنون اهلی نشده است. از تیره اسفنجیان بوده، دارای برگ های مثلثی سر نیزه ای با دو گوشه در پایین می باشد. ساقه خوشه هایش بی برگ و درشت و حاوی دانه های قهوه ای براق است. اندام خوراکی این گیاه، برگ هاست.

درمان بیماری برص :

برای درمان بیماری برص (لکه های سفید پوست) غازیاقی بسیار موثر خواهد بود، برای این منظور در فصل تابستان و پس از تنقیه با یک مسهل قوی و پاک کردن شکم، سه تا پنج گرم بذر غازیاقی را با نیم گرم زنجبیل، نیم گرم عاقرقرحا (آکرکره) و نیم گرم ریشه توت و عسل مخلوط کرده و هر روز میل نمایید.

این عمل را چند روز متوالی انجام دهید. پس از چند روز آثار بهبودی با پیدا شدن جوش هایی شبیه به آبله که بر روی پوست سفید ظاهر می شود و آب زردی از آن ها خارج می شود، حاصل و بیماری به تدریج برطرف شده و پوست بدن رنگ طبیعی خود را پیدا می کند.

دیگر خواص برگ غازیاقی :

غازیاقی خنک، اشتها آور، ملین و ادرار آور است.اگر به مقدار مساوی از آب غازیاقی و کاسنی وحشی و کاهو، هر روز ناشتا یک فنجان خورده شود، در بهبود امراض کبدی و به قول قدیمی ها قولنج کبد بسیار موثر است.

دم کرده یا جوشانده آن به مقدار شصت گرم در یک لیتر آب ادرار آور است و در دفع سنگ های کلیه و کبد و مثانه، نقرس اثر بسیار خوبی دارد.به دلیل خاصیت قابض و ضد ورم، اگر ضماد برگ هایش را روی پستان مادران شیرده قرار دهند، موجب جاری شدن شیر و افزایش آن می گردد.

چند شاخه غازیاقی و چند برگ گوجه فرنگی برای فرار مورچه ها از محل مفید است.دم کرده چهل گرم خشک آن در یک لیتر آب، برای رفع چین و چروک پوست و لطافت آن اثر نیکویی دارد.